Om maar even terug te komen op het verhaaltje van de vorige keer. Ik had het toen over shit happens. Nadat ik het verhaaltje had geschreven, heb ik dat incident met de vogelpoep eens opgezocht bij mijn grote vriend Google. Het blijkt toch een truc te zijn om dingen te stelen. Ik vond het ook al gek dat de vrouw zoveel doekjes bij zich had. Een dag later zag ik ze weer rondhangen in dezelfde buurt. Het ergste is dat het mij een paar dagen later opnieuw gebeurde met een andere vrouw. Wat een smerige truc!

Gelukkig was dat al het negatieve, want ik ben op vakantie om plezier te hebben en te genieten van een andere cultuur. Na aankomst heb ik die dag niet veel gedaan. Mijn voordeel van het hebben van een interne klok, zodat ik eigenlijk nooit een wekker hoef te zetten, is met dit soort reizen een groot nadeel. Het tijdsverschil is -6 uur met Nederland, dus ben ik die eerste dag al om zeven uur naar bed gegaan. Het kostte mij dagen om eraan te wennen, maar nu ben ik er vanaf.

Ik zal eerst eens vertellen hoe ik Santiago ervaren heb. Door de vele aardbevingen zijn vele oude gebouwen in het verleden gesneuveld en hier zetten ze dan van die lelijke betonnen gebouwen neer. Ik vond het lijken op de lelijkheid van een voormalige Sovjet stad, maar dan wel met een mooie palmboom voor het huis. Het leven in de stad is chaotisch, maar mooi. Grote markten met een hoop fruit, groenten, vlees en vis. Restaurantjes op iedere hoek met fantastisch eten. Als je boven de Hoge torens uit kijkt, zie je de besneeuwde toppen van de Andes op een paar kilometer van de stad opdoemen.

Het hostel was wat minder. Weinig mensen en die wat er wel waren, ‘werkten’ bijna allemaal in het hostel. Een radiator heb ik niet gezien, wat er voor zorgde dat het oude pand, dat slechter geïsoleerd was dan een rieten mand, ’s nachts behoorlijk koud was. Twee nachtenlang ik een zespersoons kamer voor mezelf, daarna kwam er een Chileen bij.

Ik heb wat tours door de stad gemaakt en ben een dag naar de kustplaats Valparaiso geweest. Dit vond ik veel mooier dan Santiago. Het mooie uitzicht over de baai, de gekleurde huisjes tegen de heuvel opgebouwd en de vriendelijke mensen. Een echte aanrader, bovendien een stuk warmer dan Santiago. Had ik hier maar een paar dagen in een hostel gezeten. Veel te vroeg moest ik alweer gaan om op mijn laatste avond nog even lekker een paar biertjes en wijntjes te drinken met de mensen in het hostel. Nog niet helemaal fris van de avond ervoor, werd het tijd om te vertrekken. 23 uur met de bus naar San Pedro de Atacama in het noorden van Chili. Tijd genoeg om dit verhaaltje te schrijven. Het is mooi om te zien hoe het landschap veranderd tijdens deze bustrip. Van vruchtbare landbouwgrond met druiven, citrusvruchten en meloenen kom je langzaam in een steeds droger wordende omgeving. Liefhebbers van cactuswereld komen helemaal aanhanger trekken. Uiteindelijk zit ik dan nu in de Atacama woestijn, dat er ongeveer net zo uit ziet als het landschap in de film ‘The Martian’, die ze tijdens de rit draaien. Al denk Ik niet dat het hier mogelijk is om ook maar een aardappel uit de grond te krijgen. De volgende keer ben ik inmiddels in Bolivia na het doorkruisen van de Atacama woestijn en de zoutvlakte van Uyuni in drie dagen met een 4wd.